inwokacja «rozwinięta apostrofa stanowiąca początek utworu literackiego»
/sjp.pwn/
Inwokacja (łac. invocatio – wezwanie) – rozbudowana apostrofa otwierająca utwór literacki (zazwyczaj poemat epicki), w której zwykle autor zwraca się do muzy, bóstwa lub duchowego patrona z prośbą o natchnienie, pomoc w tworzeniu dzieła.
Przez wieki (także w epoce nowożytnej) za wzorcowe uważano inwokacje otwierające Iliadę (Gniew Achilla, bogini, głoś, obfity w szkody (…), tłum. Dmochowskiego) i Odyseję (Muzo! Męża wyśpiewaj, co święty gród Troi / Zburzywszy, długo błądził i w tułaczce swojej (…), tłum. Lucjana Siemieńskiego). Inwokacja stała się podstawowym środkiem stylistycznym otwierającym eposy.
/wikipedia.pl/
Zapoznaj się z treścią inwokacji, otwierającej „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza.
Określ kolejność części kompozycji inwokacji. Zapisz w zeszycie.
Znajdź i nazwij przynajmniej dwa różne środki stylistyczne, którymi autor posłużył się przy opisie przyrody. Zapisz w zeszycie. Spróbuj określić ich funkcje (po co?).